Brama pustyni

Tego dnia grupę czeka długa, ale dosyć przyjemna droga busem do Zagory. Trasa prowadzi najpierw przez Atlas Wysoki i słynną przełęcz Tizi-n-Tichka (2260 m.n.p.m). Po drugiej stronie gór można zjeść lunch pod karawanserajem Ajt Bin Haddu lub w berberyjskim Warza­zacie. Po południu czeka nas jeszcze droga przez Antyatlas, za którym rozpościera się imponujący widok na Dolinę Draa. Wieczorem chorągiew dociera do hotelu.

Po śniadaniu ruszamy do naszej stajni zimowej, aby poznać konie. Następnie wskakujemy w siodła i rozpoczynamy przygodę. Szlak prowadzi nas przez urokliwe wioski zbudowane z gliny i słomy, otoczone zielonymi palmami i ogrodami pełnymi kolendry. Na popas zatrzymamy się w gaju daktylowym, a później ruszymy na wzgórze, które stanowi wspaniały punkt widokowy. Wieczorem konie wracają do stajni, a my – do hotelu.

Tego dnia wyruszamy na południe. Przedzieramy się przez wąskie ścieżki niskich, zerodowanych pasm górskich otaczających Zagorę, by dotrzeć do pustyni kamienistej, czyli hamady. Krajobraz jest księżycowy. Następnie docieramy do ergu, czyli pustyni piaszczystej. To wydmy Tinfou. Droga powrotna wiedzie przez tamaryszki i akacje. Nocleg i kolacja ponownie zaplanowane są w Zagorze.

To ostatni dzień konno. Będziemy penetrować okolice życiodajnej rzeki Draa. To jej nieprzewidywalne wody – czasem rwące i wysokie, innym razem leniwie sunące między kamieniami – umożliwiły osadnictwo na tych terenach. Znowu odwiedzimy berberyjskie wioski, wjedziemy w gaje daktylowe i odbędziemy ostatnie galopy na płaskowyżach. Wieczorem czeka nas relaks przy lampce wina, bębnach i pysznej, tradycyjnej kolacji.

Zmieniamy nasze dzielne rumaki na konie mechaniczne. Przed nami 100 km przygodowej jazdy po bezdrożach, piaszczystych wydmach, przepastnych płaskowyżach i wśród zerodowanych gór Bani, czyli części Antyatlasu. Nasz cel to baśniowy, tradycyjny obóz w sercu Sahary. Czekają na nas tutaj dywany, poduszki, lampiony, ceramika. Śpimy w łóżkach, w wygodnych pustynnych namiotach, mamy dostęp do prysznica i ciepłej wody. Wieczorem warto odejść kilka kroków od ogniska, aby popatrzeć w nocne niebo. Na Saharze gwiazdy wydają się zawieszone nisko, a przy bezchmurnym niebie można podziwiać Drogę Mleczną w pełnej krasie.

Po śniadaniu wyruszamy w drogę powrotną do Marrakeszu. Po kilku dniach wyciszenia na pustyni, medyna olśni nas ruchem, zapachami, dźwiękami. Wieczór warto spędzić w mieście: między straganami i na egzotycznym placu Jemaa El Fna. Będzie okazja kupić pamiątki, wdać się negocjacje ze sprzedawcami i popróbować lokalnych przysmaków. Wieczorem zaplanowana jest pożegnalna kolacja w riadzie.

Chorągiew opuszcza Maroko. Każdy towarzysz zostaje odwieziony na lotnisko.