Szlak Reniferów

Wczesnym rankiem jedziemy na lotnisko. Czeka nas godzinny lot do Möron, stolicy prowincji Khövsgöl. Następnie wyruszamy samochodami na północ, do Khatgal. To miejscowość na południowym brzegu jeziora Chubsuguł o charakterystycznej architekturze: syberyjskie, drewniane chałupy przeplatają się tutaj z jurtami. Wsiadamy na konie i rozpoczynamy właściwy rajd. Tego dnia czeka nas około 15 km w siodle, a trasa prowadzi przez okoliczne wioski. Wieczorem rozbijamy camping po raz pierwszy.

Po śniadaniu na łonie natury, wskakujemy na konie. Tego dnia w siodle przemierzymy 35 km. Korzystamy z malowniczej drogi prowadzącej wzdłuż wybrzeża. Według mongolskich historii Chubsuguł i Bajkał stanowiły dawniej jedność. W rzeczywistości oba jeziora mają raczej charakter ”bliźniaczy”: mieszczą się w tym samym rowie tektonicznym, przez co są wydłużone i bardzo głębokie. Połączone są pępowiną odpływu Egijn gol i Selengę. Po drodze zatrzymamy się na lunch, a wieczorem ponownie rozbijemy obozowisko.

Kontynuujemy jazdę na północ. Żegnamy się z jeziorem Chubsuguł i wkraczamy w głębiny modrzewiowych lasów. Na zachodzie majaczy majestatyczne pasmo górskie Chor’dol Sar’dagijn nuruu. U jego stóp napotkamy pierwsze owoo, czyli miejsce animistycznego kultu. Jest to wzniesienie z kamieni, drewna i podarków dla miejscowych duchów. Zgodnie z lokalnym zwyczajem, objedziemy owoo trzykrotnie wokół na znak szacunku. Można także pozostawić podarek od siebie. Wieczorem docieramy w okolice przełęczy Jigleg, gdzie rozbijemy kolejny obóz.

Po śniadaniu zwijamy namioty, wskakujemy w siodła i ruszamy żwawo przed siebie, w kierunku rzeki Arsai. Teren jest łatwy, głównie lasy i równiny. Będziemy dużo galopować. Warto zwrócić uwagę na śpiewające wokół nas kukułki oraz wypatrywać susłów. Wieczorem docieramy do okolicy Eult, gdzie spędzimy noc.

Wkraczamy do Kotliny Darchadzkiej. Uchodzi ona za jedno z trudniej dostępnych miejsc w kraju, nawet na warunki mongolskie. Nasz szlak początkowo prowadzi przez las, potem jednak napotkamy osady. Po południu dotrzemy do wioski Renchinlkhumbe, gdzie uzupełnimy zapasy i zatrzymamy się na noc w guesthousie. Skorzystamy także z lokalnej łaźni.

Rankiem opuszczamy wioskę. Przed nami wrota do Krainy Jezior. Wśród zielonych wzgórz ukrywa się około 300 jezior, zobaczymy niektóre z nich. Czeka na nas dużo galopu po ostatnich, tak daleko wysuniętych na północ, stepach. Po drodze, jak zwykle, staniemy na lunch, a wieczorem rozbijemy obóz i rozpalimy ognisko.

Po śniadaniu wskakujemy na konie i ruszamy dalej na północny zachód. Dwukrotnie skorzystamy z mostów, aby przekroczyć lokalne rzeki wpadające do majestatycznego jeziora Tsagaan nuur. Odwiedzimy także lokalną rodzinę. Będzie to dla nas okazja, aby skosztować mongolskiej herbaty oraz innych lokalnych przysmaków. Po lunchu ruszamy w dalszą drogę, a nocujemy w pobliżu rzeki Khogorgo.

Tego dnia rozpoczynamy najtrudniejszą część rajdu. Wkraczamy do tajgi. Roślinność tworzą tu krzewy, niskie drzewa iglaste i brzozy. Są to tereny zupełnie niezamieszkałe, stanowią one naturalną barierę odgradzającą plemię Dukha od reszty świata. Szlak jest mało uczęszczany, czasem znika zupełnie. Teren jest surowy, bywa podmokle i ślisko. W połowie dnia zobaczymy pierwsze stada reniferów i… tipi. W przeciwieństwie do reszty ludów Wielkiego Stepu, Dukha nie mieszkają w gerach, ale wznoszą z drewna i skór reniferów trójkątne szałasy. Nocujemy w tipi należących do jednej z rodzin Dukha.

Ten dzień poświęcony jest na poznanie życia, tradycji i wierzeń Dukha. Konie odpoczywają po długiej i trudnej wędrówce, a my zanurzamy się w świat legend, pieśni, gier i tradycji plemiennych. Będzie okazja, by towarzyszyć rodzinom w codziennych czynnościach, dowiedzieć się więcej o reniferach, słuchać opowieści plemiennej starszyzny. Noc spędzamy ponownie w tipi.

Żegnamy się z pasterzami reniferów i wyruszamy w drogę powrotną. Przed nami kolejny raz tajga. Kierujemy się na południe, w stronę znanego nam już jeziora Tsagaan nuur i przytulonej do jego brzegu osady. To długi odcinek jazdy, około 40 km w trudnym terenie. To także ostatni dzień jazdy konnej. Noc spędzimy w namiotach.

Żegnamy się z końmi i ich opiekunami, a następnie ruszamy samochodami na południe. Nasz cel na dzisiaj to zakole rzeki Beltes. Mamy do przebycia 160 km, ale teren jest bardzo trudny i przejazd zajmie około 6-7 godzin. Noc spędzimy w malowniczym kanionie.

Przed nami kolejny dzień drogi samochodem. Najpierw ruszamy w kierunku Möron, gdzie zjemy lunch. Następnie kierujemy się na południowy wschód. Krajobraz stopniowo się zmienia, kiedy zbliżamy się do wygasłego wulkanu Uran togoo. Po południu docieramy na miejsce obozowiska. Ostatni raz rozbijamy namioty i podziwiamy nocne niebo nad Mongolią.

Po śniadaniu wyruszamy w kierunku Ułan Bator. Dystans to około 370 km, ale droga – jak na warunki mongolskie – jest dobra. Po południu docieramy do uroczego campingu w pobliżu stolicy. Możemy się wyszorować i wygrzać, a następnie czeka nas ostatnia wspólna kolacja. Nocujemy w gerach.

Wyruszamy na lotnisko, skąd rozpoczyna się nasza podróż powrotna do domu.