Szlak Czyngis-chana

Po śniadaniu wsiadamy do samochodów terenowych. Podróż zajmie około 5 godzin, po drodze zatrzymamy się na lunch w lokalnej restauracji. Po południu docieramy do Karakorum, stolicy Imperium Mongolskiego, założonej jako obóz wojenny przez Czyngis-chana w 1220 roku. Cały obiekt wpisany jest na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Zwiedzamy także największą i jedną z najstarszych świątyni buddyjskich w Mongolii, czyli Erdenedzuu chijd, wybudowaną w XVI wieku. Teren klasztoru otacza 108 świętych stup, symbolizujących oświecenie. Nocujemy w pobliżu Karakorum, w turystycznych gerach.

Rano żegnamy się z Karakorum i wyruszamy samochodami 4×4 do przepięknej Doliny Orkhon, wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa Naturalnego UNESCO. Tego dnia mamy do pokonania około 150 km, co zajmie około 4-5 godzin. Zmierzamy wzdłuż rzeki, podziwiamy wszechobecne zielone pastwiska i letnie obozowiska koczujących pasterzy. W drugiej połowie dnia docieramy do rodziny, gdzie dołączamy do codziennych czynności. Naszym głównym zadaniem jest zbudowanie geru według tradycyjnych metod, w którym następnie spędzimy noc.

Tego dnia dosiadamy koni i wyruszamy w step. Czeka nas lekka przejażdżka, około 15 km, a naszym celem jest zapierający dech w piersiach wodospad Ulaan Tsutgalaan. Jego powstanie datuje się na ponad 20 tysięcy lat temu, przyczyną były wybuch wulkanu i trzęsienie ziemi. Woda spada tutaj z niemal 20 metrów wprost na czarne skały. Jeśli świeci słońce to u podnóża wodospadu często tworzą się małe tęcze. Po południu wracamy do mongolskiej rodziny, nocujemy ponownie w gerach. W ramach kolacji zaplanowany jest Khorkhog, czyli ”mongolski barbecue”.

Żegnamy się z rodziną i ruszamy w dalszą drogę. Czeka nas około 35 km w siodle. Szlak prowadzi wzdłuż pasma górskiego aż do siedemnastowiecznego klasztoru buddyjskiego Tövkhön. To tutaj Öndör gegeen Dzanabadzar, czyli jeden z najważniejszych przywódców duchowych w historii kraju i pierwszy dżawdzandamba (zwierzchnik buddyzmu tybetańskiego w Mongolii), stworzył  pismo sojombo służące do zapisu języka mongolskiego. Według legendy Dzanabadzar miał zobaczyć na niebie świetliste znaki, zapisać je i następnie zmienić je w alfabet. Budynki klasztorne mieszczą się na wysokości 2312 m n.p.m. i rozciąga się z niego wspaniała panorama na Changaj. Wieczorem rozbijamy obozowisko w otoczeniu natury i śpimy w namiotach.

Rankiem zwiedzamy klasztor Tövkhön, a następnie przekraczamy rzekę Tsagaan sum i stopniowo zapuszczamy się w mniej zasiedlone obszary.  Szlak prowadzi przez bezkresny step, na horyzoncie widoczne są góry. Nie zabraknie okazji do długich galopów. Po południu docieramy do celu, czyli wzgórz Dutut, u stóp których rozbijemy namioty.

Po śniadaniu wyruszamy w dalszą drogę. Szlak kieruje nas coraz bardziej na północ. Wkrótce wkraczamy do okręgu Tsenkher. Czekają na nas długie galopy przez step. Późnym popołudniem dotrzemy w zakole rzeki, gdzie pozwolimy schłodzić się koniom. Tutaj rozbijamy obozowisko. Śpimy w namiotach.

Ruszamy w kierunku miasta Cecerleg, czyli stolicy ajmaku (prowincji). Początki osady sięgają XVII wieku i splecione są z budową klasztoru lamajskiego Dzajyn chüree, zniszczonego niestety przez komunistów w XX wieku. W drugiej połowie dnia przekraczamy przełęcz. Nocleg zaplanowany jest u stóp góry Khalzan davaa.

Po śniadaniu wyruszamy dalej na północ. Kierujemy się w okolice miasteczka Ikh Tamir. Po drodze miniemy Taikhar Chuluu, czyli Skałę Taikhar. To formacja o wysokości 20 metrów na brzegu rzeki Choid Tamir w Ikhtamir Soum. Pokryta jest 150 rodzajami pisma w wielu różnych językach i pochodzących z różnych okresów (pisma runiczne, sogdańskie, ujgurskie, mongolskie, nangiadzkie, tybetańskie). Najstarszym jest pismo runiczne, związane z okresem tureckim w VI i VII wieku. Na szczycie skały umieszczono owoo, czyli miejsce kultu. Od 1994 r. skała znajduje się pod ochroną. Śpimy w namiotach.

Tego dnia czeka nas dużo kłusu i galopu. Teren jest płaski, typowo stepowy. Napotkamy tu stada koni i – być może – rodziny nomadów. Wieczorem dotrzemy do zakola rzeki, w której możemy się wykąpać. Nocujemy w namiotach.

Stopniowo wkraczamy w coraz bardziej zaludnione tereny. Okolica słynie z największej ilości stad jaków w całej Mongolii. Wesołym galopem dotrzemy do miasteczka Ondor Ulaan, gdzie uzupełnimy zapasy. Przekroczymy tutaj drogę. Obozujemy w otoczeniu natury.

Po śniadaniu ruszamy w kierunku rzeki Czuluut Gol płynącej niespokojnie dnem słynnego, bazaltowego kanionu. Zatrzymamy się tutaj na chwilę, a potem pogalopujemy przez bezkresny step. Wieczorem zatrzymamy się w pobliżu malowniczych klifów i rozbijemy namioty.

To ostatni dzień jazdy konnej. Ruszamy żwawym tempem i wkrótce docieramy do podnóża góry Khorgo, czyli wygasłego wulkanu. Krajobraz zmienia się całkowicie, trasa prowadzi przez rozległe pola zastygłej przed ośmioma tysiącami lat lawy. Tutaj zostawiamy konie w bezpiecznym miejscu i wyruszamy na wędrówkę po zboczach wulkanu. Naszym celem jest szczyt (2210 m n.p.m), z którego rozciąga się niepowtarzalny widok. Na horyzoncie majaczy perła Mongolii, czyli jeden z najpiękniejszych akwenów kraju: Terkhiin Tsagaan Nuur, zwane Białym Jeziorem. Nad jego brzeg docieramy po południu. Nocleg – po raz ostatni – w namiotach.

Rano żegnamy się z końmi i wyruszamy samochodami na południowy wschód. Mamy do pokonania 370 km, co zajmie około 6 godzin. Miniemy po drodze Karakorum i dotrzemy do Elsen Tasarkhai, zwane Małą Gobi. To pasmo piaszczystych wydm ciągnące się przez około 80 km. Tutaj czeka nas godzinna przejażdżka na wielbłądach dwugarbnych. Nocujemy w pobliżu, zakwaterowani jesteśmy w gerach.

Po wczesnym śniadaniu wsiadamy do samochodów i wyruszamy w kierunku Ułan Bator. Przed nami 250 km. Po drodze zatrzymujemy się w Parku Narodowym Khustai, gdzie wyruszamy na wędrówkę. Naszym celem jest odnaleźć i zobaczyć stado ostatnich dzikich koni na świecie, czyli Takhi, nam znanych jako konie Przewalskiego. Po południu docieramy do uroczego campingu w pobliżu stolicy. Możemy się wyszorować i wygrzać, a następnie czeka nas ostatnia wspólna kolacja. Nocujemy w gerach.

To dzień powrotu do Polski. Cała grupa zostanie odwieziona na lotnisko