Dwa Oblicza Kaukazu

Zaraz po śniadaniu pod hotel w Tbilisi przyjeżdża bus, który zabiera grupę do Wąwozu Pankisi. Przejazd zajmuje około 3 godzin. Po dotarciu do wsi Jokolo zameldujemy się w miejscowym domu gościnnym i zjemy lunch. Następnie wyruszymy na rekonesans po Pankisi, który zajmie nam 3-4 godziny. Pojedziemy do Duisi, po drodze napotykając zarówno wieżę z XVI wieku, jak i pamiątki z czasów tuż po Drugiej Wojnie Światowej. Pod wieczór wrócimy do Jokolo, rozsiodłamy konie i siądziemy do wspólnej kolacji u naszych gospodarzy.

Po śniadaniu wskakujemy w siodła i opuszczamy Jokolo. Kierujemy się do wąwozu Khadori, gdzie z hukiem rozbija się niemal 80-metrowy wodospad. Tam zatrzymamy się na popas, a następnie ruszymy w dalszą drogę. Zagłębimy się w las, przekroczymy górskie strumienie i odjedziemy od cywilizacji. Po drodze zatrzymamy się na krótki odpoczynek, a późnym popołudniem dotrzemy do Qochadala, otoczonej górami malowniczej doliny, należącej do Kistów ze wsi Jokolo. Całość drogi tego dnia zajmie nam 6 do 7 godzin. W dolinie oporządzimy konie, rozbijemy obóz na tę oraz następną noc, a następnie wspólnie przygotujemy kolację przy ognisku. Nocujemy pod namiotami.

Po śniadaniu osiodłamy konie i wyruszymy konno pod górę, by rozejrzeć się po okolicy i nacieszyć panoramą Kaukazu. Pojedziemy starymi, pasterskimi ścieżkami w kierunku Małego Lamazuri, mierzącej sobie 2500 metrów góry. Szlak wspina się i wije, aby zakręcić i otoczyć przysłoniętą górami dolinę. Po drodze zatrzymamy się aby dać odpocząć koniom i zjeść terenowy posiłek, a następnie ruszymy w dół, do naszej bazy. W zależności od obranej drogi i warunków może zdarzyć się odcinek, na którym zeskoczymy z siodeł i poprowadzimy nasze konie. Późnym popołudniem wrócimy do doliny, gdzie wspólnie przygotujemy kolację i zasiądziemy przy ogniu. Nocujemy pod namiotami.

Po śniadaniu spakujemy obóz, osiodłamy konie i ruszymy w drogę powrotną do Jokolo. Dotarcie do naszego domu gościnnego zajmie od 3 do 4 godzin. Na miejscu, po dwóch dniach obozowania, wszyscy chętnie skorzystają z prysznica. Po obiedzie mamy trochę czasu, aby odpocząć w ogrodzie, nim ponownie osiodłamy konie. Przed nami wieczorny przejazd z Jokolo, przez okoliczne pola, niewielki las i kilka wsi. Pod wieczór, po urokliwym przejeździe, który zajmie nam około 3 godzin w siodle, dotrzemy do Kvemo Alvani. Tam odstawimy konie na pastwisko, rozlokujemy się w domu gościnnym, zjemy kolację i zostaniemy na noc.

Po śniadaniu przygotujemy nasze bagaże do transportu samochodem, osiodłamy konie i opuścimy Alvani. Przed nami długi dzień w siodle, mamy do przejechania około 50 kilometrów. Najpierw skierujemy się ku wsi Pszaweli, a następnie przekroczymy rzekę i wjedziemy na słynną drogę do Tuszetii. Od tego momentu szlak zacznie się powoli wznosić, aż zamieni się w górską, wijącą się drogę gruntową, otoczoną skałami, lasem i przecinaną rzeką. W połowie trasy zatrzymamy się na popas i terenowy lunch. Następnie ruszymy coraz bardziej wznoszącą się drogą, mijając po drodze pojazdy jadące w górę lub w dół. Po drodze może się znacznie ochłodzić, a kilka kilometrów przed przełęczą mamy sporą szansę wjechać w… chmurę. Widoki z drogi będą coraz bardziej spektakularne i zachwycające, aż dotrzemy na szczyt przełęczy, znajdujący się na wysokości 2826 metrów, skąd rozpościera się widok na obie strony – ku nizinom i w stronę majestatycznego Kaukazu. Witamy w Tuszetii! Obóz rozbijemy na szczycie lub zjedziemy około 5 kilometrów, na drugą stronę przełęczy, gdzie znajduje się posterunek straży Parku Narodowego Tuszetii. Nocujemy pod namiotami, a wszystkie niezbędne rzeczy i bagaże dostarczy na miejsce samochód.

Rano, po niespiesznym śniadaniu, osiodłamy konie i ruszamy do Omalo, serca Tuszetii! Przed nami około 30 kilometrów, tym razem – w większości – łagodnie w dół. Cała trasa zachwyca widokami gór, przyrody i niezwykłym położeniem samej drogi, wijącej się aż do naszego dzisiejszego celu. Wczesnym popołudniem spomiędzy gór wyłonią się pierwsze zabudowania Dolnego Omalo. Godzinę później dotrzemy do Górnego Omalo, gdzie w cieniu kamiennej twierdzy mieści się dom gościnny naszych serdecznych przyjaciół i – od lat – główna baza rajdowa Lisowczyków w Tuszetii. Tam rozlokujemy się na kolejne dwie noce i zasiądziemy do wspólnej biesiady.

Po śniadaniu po raz ostatni wskoczymy w siodła. Wyruszymy zobaczyć Kaukaz z innej perspektywy i zachwycić się pięknem tuszeckiej natury i majestatem wysokich gór. Do wyboru mamy kilka miejsc będących w naszym zasięgu, a o ich wyborze zdecydują przewodnicy w oparciu o prognozę pogody oraz… stan fizyczny grupy po poprzednich 6 dniach w siodle. 🙂 Niezależnie od wyboru trasy będzie ciekawie i pięknie, bo Tuszetia zachwyca na każdym kroku. Solidnie po południu wrócimy do naszej bazy, po raz ostatni poklepiemy nasze wspaniałe konie i podziękujemy im za wspólną podróż. Wieczorem zaś zasiądziemy do kolacji i ostatniej biesiady na szlaku.

Po śniadaniu wsiadamy w samochody i ruszamy w drogę powrotną do Tbilisi. W zależności od woli grupy po drodze możemy zatrzymać się jeszcze na krótkie zwiedzanie lub jechać wprost do stolicy Gruzji. Wieczorem, w Tbilisi, wybierzemy się na pożegnalną kolację, a noc spędzimy w znanym nam już, rodzinnym hoteliku.

Tego dnia żegnamy się z Gruzją. Uczestnicy odlatujący z Tbilisi zostaną przewiezieni na lotnisko, a osoby odlatujące z Kutaisi wsiądą w autobus i ruszą w drogę na lotnisko.