Gruzińska sawanna 2026

Po śniadaniu grupa opuszcza Tbilisi i udaje się na wschodnie rubieże Gruzji. Podróż zajmie nam około 4 godzin, po drodze zatrzymamy się u administracji parku oraz Policji Granicznej, aby dopełnić formalności związanych z wjazdem na teren Parku Narodowego Waszlowani. Po południu rozlokujemy się w lokalnym guesthousie, a wieczorem zaplanowana jest impreza integracyjna i wspólna kolacja rozpoczynająca rajd właściwy. Na noc zostajemy w domu gościnnym.

Po śniadaniu pakujemy rzeczy i ruszamy do Doliny Eldari, gdzie przewodnicy przydzielą konie jeźdźcom. Szlak tego dnia początkowo wiedzie przez pola okalające park narodowy, gdzie w XVI i XVII wieku toczono bitwy z wojskami perskimi. Z dawnych pól bitewnych (a dziś – uprawnych) ruszymy na wzgórza, z których rozciąga się wspaniała panorama na Park Narodowy Waszlowani, Dolinę Alazani i Azerbejdżan. Miniemy też kilka naturalnych źródeł wody, odkrytych przez miejscowych pasterzy i noszących ich imiona. Na koniec dnia docieramy do Czarnej Góry, gdzie mieszczą się ruiny XV-wiecznego monastyru, w którym przed pojmaniem przez Persów żyła królowa Ketevana. Pod dotarciu na miejsce rozbijemy obóz i zasiądziemy do naszej pierwszej kolacji obozowej pod gwiazdami. Nocujemy pod namiotach.

O poranku zjemy śniadanie, zwiniemy obóz i wyruszamy wgłąb Waszlowani. Tego dnia jedziemy do Mijnis Kure, położonego niezwykle malowniczo na starych, zerodowanych wzgórzach. Przez większość czasu poruszamy się po terenach przygranicznych, wzdłuż rzeki Alazani, stanowiącej naturalną granicę pomiędzy Gruzją i Azerbejdżanem. Brzegi rzeki Alazani porastają tutaj zagajniki pełne osik, czarnych topoli i dębów bezszypułkowych. Szlak prowadzi także przez ciekawie uformowany kanion, będący domem dla ponad 700 gatunków roślin, zwierząt i drapieżnych ptaków. Trasa jest bardzo zróżnicowana. Raz wije się w kanionach, by później dotrzeć na otwarte przestrzenie, gdzie możemy wesoło pogalopować. Niektórzy twierdzą, iż te tereny bardzo przypominają ”złe ziemie” z Colorado albo Południowej Dakoty. Po dotarciu na miejscu rozbijemy obóz tuż nad brzegiem rzeki Alazani, na której przeciwległym brzegu jest już Azerbejdżan. Wieczorem zasiądziemy do kolacji, a noc spędzimy obozując pod opieką strażników parku.

Kierujemy się do Volierebi. Droga prowadzi poprzez system widowiskowych kanionów i klifów, jeden z najpiękniejszych obszarów na terenie Parku Narodowym Waszlowani. To unikalne miejsce obserwacji ornitologicznych, lubiane również przez fotografów ptactwa. Często udaje się wypatrzeć sporo drobnych ptaków, jak i większych gatunków drapieżnych (sokoły i sępy), czasami krążących tuż nad naszymi głowami. Łatwo wypatrzeć też niedużą zwierzynę: lisy, króliki i szakale. Wdrapiemy się na jeden z klifów, skąd rozpościera się niesamowity widok na okolicę, gdzie zatrzymamy się na popas. Posileni wskoczymy w siodła i ruszymy w drogę. Za około 1,5 godziny dotrzemy na posterunek Volierebi. Tam zostawimy wszystkie zbędne rzeczy i pojedziemy jeszcze kawałeczek dalej, do kolejnego punktu widokowego, z którego widać kawałek Azerbejdżanu i tamę w Mingeczaur. Następnie wrócimy do naszej bazy, oporządzimy konie oraz zasiądziemy do kolacji i wieczornej nasiadówki. Noc spędzimy pod namiotami.

Po śniadaniu wyruszamy w drogę, przed nami kilka naprawdę niezwykłych miejsc. Najpierw skierujemy się na drogę gruntową, po jednej stronie mając osady pasterzy, a po drugiej widowiskowe klify. Ten odcinek trasy jest idealny do szybkich, rześkich galopów pośród pól i sawanny. Po drodze zatrzymamy się na posterunku Policji Granicznej, gdzie musimy się pokazać. Następnie skierujemy się na Centralny Posterunek Straży Parkowej – główną i największa bazę strażników. Stamtąd podążymy wzdłuż Obszarów Chronionych, gdzie rozciągają się widoki na piękny, porośnięty dziewiczą roślinnością i pocięty kanionami region Waszlowani. Ta część parku objęta jest całkowitym zakazem wstępu z uwagi na tworzącą ją unikalną florę. Stanowi również tereny zamieszkania i łowów dla… lampartów. Na popas zatrzymamy się w terenie albo w jednej z chat pasterskich, a następnie wrócimy na Centralny Posterunek. Tam rozbijemy obóz i zasiądziemy do wesołej biesiady. Nocujemy w namiotach lub w bungalowach.

Po śniadaniu ruszamy w drogę wzdłuż klifów górujących nad najcenniejszymi przyrodniczo Obszarami Chronionymi by potem znów zagłębić się w dzikie ostępy Waszlowani. Teren jest nieco pagórkowaty i poprzecinany kanionami, ale nie brakuje również bardziej płaskich, trawiastych terenów, na których jesienią i zimą pasterze opiekują się swoimi stadami, a my – galopujemy! Wiosną tereny te są soczyście zielone, a jesienią zamieniają się w złotą sawannę, gdzie można zerwać dziko rosnące owoce granatu. Na popas zatrzymamy się w jednej z chat pasterskich, a następnie ruszymy w dalszą drogę. Solidnie po południu dotrzemy na posterunek straży parkowej Pantishara, gdzie rozbijamy nasz ostatni obóz na szlaku i zjemy ostatnią kolację w dziczy. Nocujemy pod namiotami.

Po śniadaniu po raz ostatni dosiądziemy naszych koni. Czas opuścić przepiękne tereny Waszlowani, ale… mamy jeszcze kilka godzin jazdy przed sobą! Po opuszczeniu Pantishary dotrzemy na punkt widokowy w miejscu, gdzie żyją lamparty. W praktyce można zobaczyć je bardzo rzadko, bo nie przepadają za ludźmi, ale… spróbować warto, kto wie? Następnie kierujemy się z powrotem do Doliny Eldari, warto spojrzeć po raz ostatni za siebie, na znikające na plecami krajobrazy. Wczesnym popołudniem, po 3-4 godzinach jazdy, dotrzemy na pola okalające park, a chwilę później do bazy w dolinie Eldari. Tam rozsiodłamy konie i podziękujemy im za wspaniałą przygodę oraz pożegnamy się przewodnikami. Chwilę później wsiądziemy w samochody i ruszymy w drogę powrotną do Tbilisi. Po zameldowaniu w hotelu i chwili na odpoczynek udamy się do restauracji na ostatnią, pożegnalną kolację.

Czas opuścić Gruzję. Wszyscy uczestnicy wyruszają w podróż powrotną do domu.