Gruzińska sawanna

Po śniadaniu przewodnicy przydzielają konie jeźdźcom, a następnie chorągiew wyrusza z Eldari przed siebie. Szlak prowadzi przez malownicze, szerokie doliny, gdzie w XVI i XVII wieku toczono bitwy z wojskami perskimi. Z pól bitewnych ruszymy na wzgórza, z których rozciąga się wspaniała panorama na Park Narodowy Waszlowani, Dolinę Alazani i Azerbejdżan. Miniemy też kilka naturalnych źródeł wody, odkrytych przez pasterzy i noszących ich imiona. Na koniec dnia docieramy do Czarnej Góry i zwiedzamy XV-wieczny monastyr, w którym przed pojmaniem przez Persów żyła królowa Ketevana. Nocujemy w budynku strażników parku albo w namiotach.

Tego dnia chorągiew wyrusza do Mijniskure. Przez większość czasu poruszamy się w terenach przygranicznych. Brzegi rzeki Alazani porastają tutaj zagajniki pełne osik, czarnych topoli i dębów bezszypułkowych. Szlak prowadzi także przez kanion, będący domem dla ponad 700 gatunków roślin, zwierząt i drapieżnych ptaków. Nocleg w bungalowach pod opieką strażników parku albo w namiotach.

Wyruszymy do Volierebi. Droga prowadzi poprzez system kanionów, czyli jedno z najpiękniejszych miejsc w Parku Narodowym Waszlowani. To unikalne miejsce obserwacji ornitologicznych, zarówno drobnego ptactwa (góropatwa skalna), jak i większych gatunków (sokoły i sępy). Łatwo wypatrzeć też niedużą zwierzynę: lisy, króliki i szakale. Pod koniec dnia chorągiew dociera do lasu. Nocleg w domkach albo w namiotach.

Tego dnia naszym celem jest Samukhi, oddalone o 30 kilometrów. Będzie okazja do szybkiego galopu po rozległej dolinie, z widokiem na zakola kanionu i góry pochodzenia wulkanicznego. Kilometr dalej jest już granica z Azerbejdżanem. Na granicy nie ma płotu, chorągiew potrzebuje zgody straży granicznej, by poruszać się w tym rejonie (zgodę uzyskamy wcześniej). Będziemy jechać głównie po otwartym terenie, lokalnie zwanym pustkowiami. Ten obszar był główną drogą wojenną w XV wieku, używaną przez Persów podczas najazdów. Tędy maszerowało również 200 000 Gruzinów w XVI wieku, deportowanych przez szacha Abbasa I Wielkiego do Ferejdanu w środkowym Iranie. Nocujemy w domkach albo w namiotach.

Po śniadaniu chorągiew wyrusza prosto w objęcia półpustyni Iori. Teren idealnie nadaje się do galopów. Następnie zagłębiamy się w cienistą Dolinę Diabła. Do miejsca noclegowego zjeżdżamy siecią kanionów. Jeśli chorągiew nie będzie zmęczona, to zostawimy bagaże i ruszymy jeszcze na kilka godzin przed siebie, w kierunku granicy z Azerbejdżanem. W okresie wiosennym tereny te są jednym z najatrakcyjniejszych punktów obserwacji ornitologicznych na skalę Europy.

Z Doliny Diabła chorągiew wyruszy w kierunku pasma wulkanicznych gór. Po drugiej stronie rozciąga się widok na całe Obszary Chronione, porośnięte dziewiczym lasem. Teren objęty jest całkowitym zakazem wstępu – z wyjątkiem jednej wąskiej ścieżki. Po południu zostawimy konie i bagaże w miejscu noclegu, a następnie pieszo zagłębimy się w gęstwinę Obszarów Chronionych (około 1,5 km). Nocleg w bungalowach albo w namiotach.

Tego dnia trasa prowadzi wąskimi dróżkami oraz widowiskowymi kanionami wyżłobionymi przez wodę tysiące lat temu. Chorągiew przejedzie m.in. obok grupy skał nazywanych przez lokalną ludność Łzami Jaskółki. Następnie docieramy do Kanionu Niedźwiedzia, gdzie znajdują się stare domki strażników parku. Zostawiamy bagaże i ruszamy konno do Jaskini Mnichów, zamieszkiwanej w średniowieczu przez prawosławnych mnichów. Nocleg w budynkach albo namiotach.

Po śniadaniu dosiadamy koni po raz ostatni i kierujemy się z powrotem do doliny Eldari. Chorągiew wyrusza w kierunku wzgórza Pantishara. Trasa wiedzie między innymi wzdłuż malowniczych pól słoneczników, należących do lokalnych pasterzy. Popołudniu docieramy ponownie do hostelu, w którym spędzaliśmy pierwszą noc rajdu.

Po śniadaniu chorągiew opuszcza Waszlowani i transferuje się do Tbilisi/Kutaisi. Po zameldowaniu w hotelu wyruszymy na wieczorne zwiedzanie miasta oraz pożegnalną kolację.

Chorągiew wyrusza na lotnisko i opuszcza Gruzję.