Gruziński Rajd Noworoczny

Po śniadaniu opuszczamy Tbilisi. Spakujemy się do samochodów i ruszamy na wschodnie rubieże Gruzji. Podróż zajmie nam około 4 godzin, po drodze zatrzymamy się u administracji parku oraz Policji Granicznej, aby zgłosić nasz wjazd na teren Parku Narodowego Waszlowani. Gdy już dopełnimy formalności skierujemy się prosto na farmę, gdzie czekają nasze konie. Wskoczymy w siodła i ruszymy wgłąb parku, obserwując nagle zmieniający się krajobraz. Naszym celem tego dnia jest główny posterunek Straży Parkowej. Po dotarciu na miejscu rozlokujemy się w bungalowach, a potem zasiądziemy do wspólnej kolacji i ogniska.

Tego dnia wyruszamy do Mijniskure, posterunku straży parkowej ”na samym końcu Gruzji”. Przez większość czasu poruszamy się po terenach przygranicznych, wzdłuż życiodajnej rzeki Alazani, której źródła znajdują się wysoko na Kaukazie. Porastają tutaj zagajniki pełne osik, czarnych topoli i dębów bezszypułkowych, a szlak prowadzi także przez ciekawie uformowany kanion, będący domem dla ponad 700 gatunków roślin, zwierząt i drapieżnych ptaków. Nasze miejsce noclegowego położone jest tuż przy brzegu Alazani, stanowiącej naturalną granicę pomiędzy Gruzją i Azerbejdżanem. Wieczorem czeka nas kolacja, wspólna nasiadówka przy ogniu i nocleg w bungalowach.

Rano zjemy śniadanie i… zdecydujemy jak wydostać się z parku. Możemy osiodłać konie i część drogi powrotnej pokonać wierzchem. Możemy również wsiąść w samochody i opuścić Waszlowani za pomocą koni mechanicznych. Jeżeli pogoda będzie dopisywała, to opcja konna będzie tą preferowaną. 🙂 Tak, czy inaczej, opuszczamy park i kierujemy się ku cywilizacji. Udamy się do wsi Napareuli, w której znajduje się sporo winnic i winiarni, a my rozgościmy się w jednej z nich. Winiarnia, prowadzona przez braci bliźniaków, produkuje kilka rodzajów win, zarówno gruzińskich, jak i w typie europejskim, a także serwuje pyszne jedzenie. Jest też kryty basen, na którym można się zrelaksować wieczorem, z czego na pewno skorzystamy! Tam, po dwóch dniach w Waszlowani, czeka na nas gorąca kąpiel, kolacja, ciekawe wina z miejscowej piwniczki oraz miły, relaksujący wieczór i wygodne łóżka.

Tego dnia nie ma pośpiechu. Mamy czas na leniwe śniadanie, ale potem siodłamy konie i wyjeżdżamy! Nie zaplanowaliśmy bardzo konkretnej trasy, bo opcji mamy sporo, w zależności od pogody. Możemy ruszyć na pola winorośli, wzgórza lub wzdłuż rzeki, nad jezioro, nad wodospad albo… w gościnę do znajomych. W siodle spędzimy 3-4 godziny, by zjechać do naszej winiarni późnym popołudniem. Wieczorem czeka nas wesoła, huczna i długa supra sylwestrowa! Świętowanie w gruzińskim wydaniu ma swój niezwykły i niepowtarzalny klimat. Szczęśliwego Nowego Roku 2026!

Noworoczny poranek, po hucznej imprezie, może okazać się nieco trudniejszy od poprzednich. Dlatego aż do obiadu odpoczywamy, regenerujemy się, zbieramy siły i korzystamy z miejscowych uroków. Natomiast po obiedzie, gdy wszyscy już dojdą do siebie, nie ma litości – wracamy w siodła i ruszamy w dalszą drogę! Przed nami 3 do 4 godzin jazdy, a naszym celem jest wioska Kvemo Alvani, zamieszkała przez górali z Tuszetii – w tym naszych serdecznych, wieloletnich przyjaciół i partnerów rajdowych, którzy organizują również tę imprezę konną. Po dotarciu na miejsce umościmy się w domu gościnnym i, rzecz jasna, ruszymy na kolację i wieczorną nasiadówkę.

Po śniadaniu osiodłamy konie i ruszymy w drogę do kolejnych przyjaciół, tym razem w Wąwozie Pankisi. Pierwsza część trasy wiedzie z Alvani przez mniejsze wioski, z których część mocno opustoszała. Następnie wjedziemy na wzgórza i do niewielkiego lasu, za którym otworzy się przed nami wąwóz, rozcięty rzeką Alazani, wzdłuż której poruszaliśmy się w Parku Narodowym Waszlowani. Przekroczymy rzekę mostem lub brodem, a wkrótce potem dotrzemy do wsi Jokolo, naszej bazy na kolejne dwie noce. Na miejscu rozlokujemy się w domu gościnnym i zasiądziemy do wspólnej kolacji.

Po śniadaniu wskakujemy w siodła po raz ostatni i wyruszamy poza Jokolo. Po drodze miniemy wioskę Dzibakhevi, w które mieszka ledwo 100 osób, by dotrzeć potem na skraj Pankisi. Niemal cała trasa to w miarę prosta i równa droga gruntowa, z niewieloma przeszkodami, w sam raz by radośnie pogalopować.  Zatrzymamy się w wąwozie Khadori, tuż obok niemal 80-metrowego wodospadu. Mamy chwilę czas na odpoczynek, a następnie ruszymy w drogę powrotną.  Do Jokolo dotrzemy na późny obiad. Wieczorem będzie okazja usiąść w gronie naszych przewodników oraz przyjaciół zarówno z Tuszetii, jak i z Pankisi, porozmawiać o rajdach i wspólnie zjeść ostatnią kolację w Kachetii.

Tego dnia nie ma pośpiechu, możemy nacieszyć się naszym ostatnim śniadaniem w Kachetii. Zanim jednak wrócimy do Tbilisi mamy jeszcze czas na zwiedzanie okolicy: możemy odwiedzić ciekawą winnicę (lub dwie), ruszyć do klasztoru Alawerdi i nieco pozwiedzać. Po południu ruszymy w drogę do Tbilisi. Tam gdzie zameldujemy się w znanym nam już rodzinnym hoteliku, odświeżymy się, a wieczorem zjemy ostatnią, pożegnalną kolację w restauracji w centrum miasta.

Czas pożegnać Gruzję i wracać do domu. Każdy zostanie odwieziony na lotnisko w Tbilisi lub na dworzec by złapać autobus do Kutaisi.