Megrelskie Złote Runo (Edycja Specjalna)

Jeżeli nocowaliśmy w Kutaisi rano czeka nas śniadanie i wyruszamy do bazy w Kulbaki. Przejazd zajmie nam około 3 godzin. Jeżeli poprzedniego dnia wyruszyliśmy na wieczór do Kulbaki, to osiodłamy i przygotujemy nasze konie po śniadaniu. Przed nami około 6 godzin na szlaku, ale jedziemy ”na lekko” – późnym popołudniem wrócimy do naszego ośrodka i domu. Głównym celem tego dnia jest dotarcie do przełęczy pod górą Aschi, na wysokość 2050 metrów. Do pokonania mamy około 1050 metrów przewyższenia przez piękne lasy, za którymi wyjedziemy na otwartą przestrzeń górskich łąk. Chwilę później dotrzemy na bardziej skalisty i kamienisty odcinek, który doprowadzi nas na niewielką polanę. Tam staniemy na popas i terenowy lunch. Mamy trochę czasu aby odpocząć, a przede wszystkim spokojnie podziwiać panoramę całej okolicy. Następnie ruszymy w drogę powrotną. Na pierwszym, kamienistym odcinku sprowadzimy nasze konie. Po drodze warto przyjrzeć się skałom i kamieniom. Widać na nich wyraźne warstwy – ponad 100 milionów lat temu szumiało tu morze. Po drodze spróbujemy odwiedzić miejscowego pasterza robiącego słynny, megrelski ser Sulguni.  Zjedziemy na równy teren, gdzie będzie można ruszyć żwawszym chodem. Późnym popołudniem dotrzemy do naszej bazy, ale wcześniej możemy zatrzymać się, wykąpać się w rzece i wskoczyć do wodospadu. Wieczorem zasiądziemy do wspólnej kolacji. Czeka nas pyszna uczta, kieliszek gruzińskiego wina i wesoły wieczór.

Śniadanie zjemy około godziny 8 rano, a potem szykujemy się do przeprawy. Musimy rozdzielić ekwipunek pomiędzy końmi – zabieramy ze sobą namioty, karimaty, gotowe jedzenie i wodę. Trasa tego dnia zajmie nam 8 do 10 godzin. Celem naszej dwudniowej przeprawy jest dotarcie nad Małe Jezioro Lebarde, gdzie rozbijemy biwak pod gwiazdami. Ruszamy górskim, wąskim szlakiem, używanym głównie przez miejscowych pasterzy. Trasa jest różnorodna, wymagający kondycyjnie, z trudnym podejściami po skalistym terenie, podczas których wspinamy się jednocześnie prowadząc konie. Mamy do pokonania około 30 kilometrów, częściowo pieszo. Nie ma tu cywilizacji, zasięgu, budynków, jest tylko parę pasterskich chat. Po drodze, w miarę pokonywania kolejnych etapów, otaczająca nas flora zmieni się kilkukrotnie. Konie doskonale znają te tereny, na co dzień pracują u miejscowych pasterzy zwożąc z gór wytwarzane tam sery. W czasie wolnym te górskie polany są ich nieograniczonym pastwiskiem. Konie bez problemu pokonują mocne wzniesienia i skaliste szlaki. Nie są wysokie, ale drzemie w nich ogromna siła! Tego dnia mamy do pokonania z końmi w ręku dwa szczególnie trudne, wymagające dobrej kondycji podejścia. Pierwsze przez las, gdzie do przejścia mamy kilometr trasy i 300 metrów przewyższenia. Drugie podejście prowadzi z doliny na przełęcz. Startujemy z wysokości 2400 metrów i wchodzimy na 2750 metrów! Dystans przejścia to niecały kilometr. Poza skalistymi, pieszymi odcinkami przez doliny i polany przejeżdżamy głównie wierzchem. Wszelkie trudy szlaku wynagrodzą nam przepiękne widoki na bezkresne góry! Po drodze zatrzymamy się na popas w dolinie skrywającej polany alpejskiego typu. Przed wieczorem dotrzemy nad Małe Jezioro Lebarde, na wysokość 2300-2400 metrów. Wspólnie oporządzimy konie i rozbijemy nasz obóz, a następnie zabierzemy się za przygotowanie kolacji. Na tej wysokości nie rosną drzewa, nie można rozpalić ogniska, dlatego zabieramy ze sobą gotowe jedzenie. Nocujemy w namiotach, a umyć się można w… jeziorze.

W razie niesprzyjającej pogody lub innych czynników utrudniających lub uniemożliwiających możliwie bezpieczną przeprawę nad Jezioro Lebarde i powrót dnia następnego przewodnicy mogą zmodyfikować trasę 3 i 4 dnia rajdu. Ta część trasy wymaga dobrej kondycji i doświadczenia w terenie górskim. Jeżeli przewodnicy stwierdzą, iż grupa może sobie nie poradzić z tą częścią rajdu, przewodnicy zastąpią ją inną trasą. W takim przypadku jeźdźcy wyruszą w każdy z tych dni do dwóch ciekawych i pięknych miejsc, bazując z Kulbaki.

Rano zjemy śniadanie, wspólnie zwiniemy nasz górski obóz i przygotujemy konie do drogi. Przed nami kolejne 6 do 8 godzin przeprawy, tą samą trasą. Musimy wrócić do naszej bazy w Kulbaki. Ruszamy ponownie górskimi ścieżkami, często bardzo wąskimi i malowniczymi. Widoki będą cieszyć oko co krok, ale należy również patrzeć pod nogi – trasa jest niełatwa. W połowie dnia zatrzymamy się na popas, a późnym popołudniem dotrzemy do naszej bazy nad Zielonym Jeziorem. Wieczorem, po długim dniu, usiądziemy do solidnie zastawionego stołu by kosztować przepysznych, regionalnych dań, które spłuczemy kieliszkiem gruzińskiego wina.

W razie niesprzyjającej pogody lub innych czynników utrudniających lub uniemożliwiających możliwie bezpieczną przeprawę nad Jezioro Lebarde i powrót dnia następnego przewodnicy mogą zmodyfikować trasę 3 i 4 dnia rajdu. Ta część trasy wymaga dobrej kondycji i doświadczenia w terenie górskim. Jeżeli przewodnicy stwierdzą, iż grupa może sobie nie poradzić z tą częścią rajdu, przewodnicy zastąpią ją inną trasą. W takim przypadku jeźdźcy wyruszą w każdy z tych dni do dwóch ciekawych i pięknych miejsc, bazując z Kulbaki.

Około 8 rano zjemy śniadanie i pakujemy się, ale – tym razem – do samochodów terenowych, aby przenieść się do drugiej z naszych baz rajdowych. Po około 3 godzinach jazdy dotrzemy na Przełęcz Zagaro, najwyżej położony punkt Pętli Swaneckiej (2700 metrów). Tam odwiedzimy kaplicę 13 Ojców Syryjskich, skąd doskonale widać najwyższy szczyt Gruzji – Górę Szchara. Tam też czekać będą konie i przewodnicy z naszej partnerskiej ekipy Ushguli Horse Trails. Przy gorszej pogodzie lub nieprzejezdnym szlaku pojedziemy kawałek dalej, do Uszguli, gdzie wskoczymy w siodła. Poznacie naszych miejscowych przewodników: Mosego, Gelę i Nuro, a także nasze dzielne konie swaneckie, będące mieszanką miejscowych, kaukaskich ras. Ruszymy górskim szlakiem przez malowniczą dolinę by dotrzeć tuż pod lodowiec Szchara. Ostatni kawałek do jego czoła trzeba pokonać pieszo: chętni mogą wybrać się na krótki trekking, który zajmie około 1,5 – 2 godziny. Pozostali mogą rozsiąść się w niewielkim, kameralnym barze prowadzonym przez miejscowych. Po popasie wrócimy do naszych koni i pojedziemy wzdłuż rzeki Enguri, której źródło znajduje się na lodowcu. Po drodze nie zabraknie dobrych miejsc do wesołych galopów. Po południu dotrzemy do Uszguli, od strony monastyru Lamaria z XI wieku, który również zwiedzimy. Uszguli to niezwykłe miejsce: jest jedną z najwyżej położonych, zamieszkałych wsi Europy, nawet w bardzo surowe i srogie zimy. Manewrując pomiędzy kamiennymi basztami i lokalnymi domostwami dotrzemy do naszej bazy. Rozsiodłamy konie i zasiądziemy do kolacji w guesthousie, podczas której skosztujemy charakterystycznych potraw kuchni swaneckiej.

O poranku zjemy śniadanie, osiodłamy konie i ruszamy w drogę. Przed nami kolejne 6-7 godzin na szlaku. Z Uszguli wyruszymy w kierunku Przełęczy Latpari, do miejsca nazywanego dachem Gruzji! Najpierw przejedziemy przez najstarszą część wioski Ushguli. Przed nami przewyższenie 900 metrów, a szlak pokonujemy stępem. Początek trasy to strome podejście przez polany, strumienie i niezwykłe połacie górskich rododendronów. Czasami trzeba będzie zeskoczyć z koni i przejść trudniejsze odcinki. W miarę wspinania się ku przełęczy będziemy mogli podziwiać widok na letnią rezydencję królowej Tamar, szczyt Uszba, Tetnuldi i Szchara! Swaneckie konie nie raz pokażą po drodze jak należy zdobywać takie podejścia! Gdy wyjedziemy na subalpejskie łąki wszyscy zgodnie westchną z zachwytu – widok jest tam wspaniały! A gdy już ujrzymy drugą stronę gór w regionie Dolna Swanetia i Megrelia będzie to oznaczało, że jesteśmy na dachu Gruzji, na wysokości 3000 metrów! Otaczać nas będzie przepiękna panorama Kaukazu, wraz z najwyższymi szczytami Gruzji! Pojedziemy dalej przez rozległe polany, gdzie czasami podjedziemy kłusem i spokojnym galopem. Nad górskim jeziorem zatrzymamy się na popas i nacieszymy widokami. W drodze powrotnej część trasy pokonamy pieszo. Do domu gościnnego w Uszguli wrócimy późnym popołudniem i zasiądziemy do kolacji by kontynuować kosztowanie przysmaków Swanetii. Wieczorem wszystkich chętnych zabierzemy do miejscowego kina, które znajduje się w 1000-letniej, kamiennej baszcie. Zobaczymy film ”Dede” opowiadający o życiu mieszkańców, ich zwyczajach oraz – oczywiście – o tragicznej miłości! Film kręcony był w Uszguli, a aktorami (oprócz jednej postaci) byli mieszkańcy wioski, w tym nasi konni przewodnicy! Nasze konne szlaki są inspirowane kadrami z tego właśnie filmu!

Śniadanie zjemy nieco później, około godziny 9. Będziemy mieli trochę czasu na spacer po Uszguli, a chętni mogą zajrzeć do miejscowego muzeum. Pożegnamy naszych gospodarzy i przewodników, a następnie wyruszymy samochodami w drogę powrotną do Kutaisi. Po południu zakwaterujemy się w znanym, lubianym i na poły legendarnym Hostelu Kutaisi, gdzie wspólnie zasiądziemy do hucznej, gruzińskiej supry, której przewodzić będzie nasz partner i gospodarz, Kote Nachqebia.

Rano czeka na nas śniadanie. Wszyscy jeźdźcy zostaną odwiezieni na lotnisko w Kutaisi. W przypadku późniejszych wylotów warto wybrać się na spacer po mieście, doradzimy Wam co ciekawego można zobaczyć i… zjeść 🙂 Prędzej czy później jednak wszyscy wyruszą w drogę powrotną do domu.