Megrelskie Złote Runo

Po wczesnym śniadaniu osiodłamy i przygotujemy nasze konie. Przed nami 6 do 8 godzin na szlaku, ale jedziemy ”na lekko” – późnym popołudniem wrócimy do naszej górskiej chaty. Naszym głównym celem tego dnia jest góra i Płaskowyż Aschi. Do pokonania mamy około 1200 metrów przewyższenia przez bajkowy las. 125 milionów lat temu miejsce to znajdowało się na dnie morza, a dzisiaj tworzy ciekawą i widowiskową formację płaskowyżu na wysokości powyżej 2200 metrów, rozciągającą się na długości 15 kilometrów. Na płaskowyż wjedziemy głównie stępem, a na górze można już pogalopować! W drodze powrotnej czeka nas odcinek, na którym zejdziemy z koni i poprowadzimy je przez trudniejszy fragment szlaku. Po drodze odwiedzimy miejscowego pasterza wytwarzającego Sulguni – słynny, megrelski ser. Późnym popołudniem wrócimy do naszej bazy, a tuż przed nią można jeszcze… wskoczyć do wodospadu. Wieczorem czeka nas suta kolacja i kieliszek gruzińskiego wina.

Śniadanie zjemy około godziny 8 rano, a potem szykujemy się do przeprawy. Musimy rozdzielić ekwipunek pomiędzy końmi – zabieramy ze sobą namioty, karimaty, jedzenie i wodę. Trasa tego dnia zajmie nam znowu od 6 do 8 godzin. Ruszamy górskim, wąskim szlakiem, używanym głównie przez miejscowych pasterzy. Po drodze zatrzymamy się na popas, a następnie wyjedziemy na górskie polany typu alpejskiego. Przed wieczorem dotrzemy nad Małe i Duże Jezioro Lebarde, na wysokość 2300-2400 metrów. Wspólnie oporządzimy konie i rozbijemy nasz obóz, a następnie zabierzemy się za kolację. Zaskoczymy Was tym, co można upichcić w obozowej kuchni! Nocujemy w namiotach, a umyć się można w… jeziorze.

Rano zjemy śniadanie, wspólnie zwiniemy nasz górski obóz i przygotujemy konie do drogi. Przed nami kolejne 6 godzin przeprawy, musimy wrócić do naszej bazy w Kulbaki. Ruszamy górskimi ścieżkami, często bardzo wąskimi i malowniczymi. Trasa przebiega przez dzikie, niemal niezamieszkałe tereny, a widoki będą cieszyć oko co krok. W połowie dnia zatrzymamy się na popas, a późnym popołudniem dotrzemy do drewnianej chaty nad Zielonym Jeziorem. Wieczorem usiądziemy do solidnie zastawionego stołu by kosztować przepysznych, regionalnych dań, które spłuczemy kieliszkiem gruzińskiego wina.

Około 8 rano zjemy śniadanie i pakujemy się, ale – tym razem – do samochodów terenowych, aby przenieść się do drugiej z naszych baz rajdowych. Po około 3 godzinach jazdy dotrzemy na Przełęcz Zegaro, najwyżej położony punkt Pętli Swaneckiej (2700 metrów). Tam odwiedzimy kaplicę 13 Ojców Syryjskich, skąd doskonale widać najwyższy szczyt Gruzji – Górę Szchara. Tam też czekać będą na nas konie. Ruszymy górskim szlakiem by dotrzeć tuż pod lodowiec, ostatni kawałeczek do jego czoła podejdziemy pieszo. Następnie wrócimy do naszych koni i pojedziemy wzdłuż rzeki Enguri, której źródło leży na lodowcu. Po drodze nie zabraknie dobrych miejsc do wesołych galopów. Po południu dotrzemy do Uszguli, od strony monastyru Lamaria z XI wieku, który również zwiedzimy. Manewrując pomiędzy kamiennymi basztami i lokalnymi domostwami dotrzemy do naszej bazy. Rozsiodłamy konie i zasiądziemy do kolacji w guesthousie, podczas której skosztujemy charakterystycznych potraw kuchni swaneckiej.

O poranku zjemy śniadanie, osiodłamy konie i ruszamy w drogę. Przed nami kolejne 6-7 godzin na szlaku. Najpierw pojedziemy wzdłuż rzeki Enguri, która wczoraj doprowadziła nas do Uszguli. Miniemy niewielką wioskę Davberi, a następnie zaczniemy wspinać się lasem. Gdy wyjedziemy na subalpejskie łąki wszyscy zgodnie westchną z zachwytu – widok jest tam wspaniały! Dotrzemy na Przełęcz Latpari, znajdującą się na wysokości 2834 metrów, z przepiękną panoramą Kaukazu. Tam zatrzymamy się na popas i nacieszymy widokami. W drodze powrotnej nieco przyspieszymy, będzie kilka dobrych okazji by pogalopować. Do domu gościnnego w Uszguli wrócimy późnym popołudniem i zasiądziemy do kolacji by kontynuować kosztowanie przysmaków Swanetii.

Śniadanie zjemy nieco później, około godziny 9. Będziemy mieli trochę czasu na spacer po Uszguli, a chętni mogą zajrzeć do miejscowego muzeum. Pożegnamy nasze konie oraz gospodarzy i wyruszymy samochodami w drogę powrotną do Kutaisi. Po drodze odwiedziemy górę Chwamli, gdzie znajduje się jaskinia o ciekawych formacjach, w której – wedle mitologii – uwięziony był Prometeusz. Po południu zakwaterujemy się w znanym, lubianym i na poły legendarnym Hostelu Kutaisi, gdzie wspólnie zasiądziemy do hucznej, gruzińskiej supry, której przewodzić będzie nasz partner i gospodarz, Kote Nachqebia.

Rano czeka na nas śniadanie. Wszyscy jeźdźcy zostaną odwiezieni na lotnisko w Kutaisi. W przypadku późniejszych wylotów warto wybrać się na spacer po mieście, doradzimy Wam co ciekawego można zobaczyć i… zjeść 🙂 Prędzej czy później jednak wszyscy wyruszą w drogę powrotną do domu.