43618923_2040825872647014_6766158308362420224_o

Przepęd koni

Gruzja

1180 €

Kiedy śniegi już stopnieją, powietrze zapachnie wiosną, a zbocza Kaukazu pokryje kobierzec świeżej zieleni, Lisowczycy wyruszą pędzić stado dzielnych koni do Tuszetii! Przed nami nieliche zadanie, które musimy wykonać co roku: pokonać spektakularną przełęcz i doprowadzić konie do Omalo.

Ilość dni

9 dni

Dni w siodle

6 dni
Wielkość grupy

12

Dostępnych

sprawdź
Standard

góralska gościna (pod dachem i w namiocie)

Bagaż

bez limitu kg

Wyżywienie

lokalna kuchnia
Umiejętności

doświadczeni jeźdźcy

Zastanawialiście się kiedyś, co dzieje się z naszymi tuszeckimi końmi, gdy Kaukazem niepodzielnie rządzi mroźna zima? Całe stado spędza te kilka miesięcy na nizinach, na bujnych pastwiskach w Waszlowani i w Alvani, u podnóża Kaukazu. Wiosną nadchodzi jednak moment, gdy sawanna robi się zbyt ciepła, a konie rozpoczynają doroczną podróż na północ.

Najpierw czeka nas rozgrzewka na nizinach. Pojeździmy po okolicach Alvani, przyzwyczaimy się do gruzińskich siodeł i zaprzyjaźnimy ze swoimi końmi. Następnie przyjdzie czas by ruszyć w drogę! Przepęd koni z Alvani do Tuszetii trwa 2 dni. W tym czasie pokonamy ponad 70 km w górskim terenie, przekroczymy przełęcz Abano i dotrzemy do Omalo, naszego miejsca docelowego. Tempo będzie żwawe, dlatego dobra kondycja do galopów jest obowiązkowa! Zmierzymy się z majestatycznymi górami i przerażającymi przepaściami. Spotkamy lokalnych pasterzy z ich stadami krów i owiec. Będziemy podziwiać widoki, napawać się ciszą i wygrzewać twarze w majowym słońcu.

Dodatkowo zaplanowaliśmy 3 dni rajdowe w samej Tuszetii. Dzienne dystanse są dość długie, dzięki czemu uda się spenetrować najważniejsze miejsca w północno-wschodniej i centralnej części regionu. Zobaczymy kamienne wieże o krwawej historii, będziemy popasać nad szafirowymi wodami jeziora Oreti, najedziemy straż graniczną w pobliżu przepaści dzielącej Tuszetię i Dagestan, zmierzymy się z bezdrożami i dziką przyrodą.

*Przepęd koni, który robimy co roku, odbywa się na początku czerwca, czyli – wedle górskiej rachuby – na przełomie pór roku. Wiosna na Wysokim Kaukazie przychodzi później, niż w pozostałych częściach Gruzji. Zdarza się, iż w pierwszym tygodniu czerwca przełęcz Abano, którą musimy pokonać by doprowadzić konie do Tuszetii, jest nieprzejezdna z uwagi na wciąż zalegające zwały śniegu. W poprzednich latach zdarzało się, iż nie byliśmy w stanie sforsować przełęczy zgodnie z planem i na miejsce docieraliśmy później, niż wskazywałby na to plan rajdu. Raz zdarzyło się również, iż do Tuszetii nie dotarliśmy w ogóle – właśnie z uwagi na blokujące szlak osuwiska topniejącego śniegu. Wiedzeni doświadczeniem z lat poprzednich w sezonie 2025 zaczynamy przepęd później, niż w latach poprzednich, aby mieć (niemal) pewność szlaku. Gdyby jednak droga do Tuszetii była nieprzejezdna, to – oczywiście – mamy plan alternatywny. W takiej sytuacji wyruszymy konno do Wąwozu Pankisi, o dzień drogi od Alvani, gdzie ugoszczą nas miejscowi Kistowie i poprowadzą szlakami w swojej okolicy.

W cenie rajdu:

2 noclegi w hotelu w Tbilisi
5 noclegów w domu gościnnym w Omalo
1 nocleg w domu gościnnym w Alvani
Śniadania w Tbilisi
Pełne wyżywienie w Tuszetii, w Alvanii i na trasie spędu
Transfer z i na lotnisko w Tbilisi (pierwszego i ostatniego dnia rajdu)
Transport z Tbilisi do Omalo oraz z powrotem
Opieka pilota
Koń z pełnym rzędem jeździeckim
Wsparcie samochodu 4×4 podczas przepędu koni
Ubezpieczenie turystyczne uwzględniające sporty wysokiego ryzyka

Dodatkowe koszty:

Bilety lotnicze do i z Gruzji
W Tbilisi: posiłki inne niż śniadania (solidny posiłek w restauracji to koszt około 60 zł)
Wydatki własne (pamiątki, dodatkowe przekąski, bilety wstępów itp.)
Opcjonalnie: dopłata do pokoju jednoosobowego

Dzień 1 Przybycie do Gruzji

Każdy uczestnik zostaje odebrany z lotniska i przewieziony bezpośrednio do hotelu. Z uwagi na różny czas przybycia poszczególnych osób, w tym dniu nie ma zaplanowanych wspólnych atrakcji. Czas wolny można wykorzystać na zwiedzanie Tbilisi. Wieczorem ruszamy na kolację.
Dzień 2 Stado koni

Zaraz po śniadaniu pod hotel w Tbilisi przyjeżdża bus, który zabiera grupę na północny wschód, do Kvemo Alvani. Przejazd zajmuje około 2 godzin. Następnie kwaterujemy się w guesthousie, jemy lunch i ruszamy poznać konie. Jeśli będzie chęć i siła, możemy zorganizować zapoznawczy spacer w siodle po okolicy. Wieczorem czeka nas pyszna kolacja.
Dzień 3 Przełęcz Abano

Po wczesnym śniadaniu wskakujemy w siodła i rozpoczynamy przepęd. Osady i wioski na nizinach szybko zostają za nami. Przed nami wznosi się wysoko w niebo ściana Kaukazu. Teren robi się coraz bardziej górzysty, szlak prowadzi wyżej i wyżej. W połowie dnia przekraczamy Przełęcz Abano (2836 m.n.p.m.), czyli zieloną granicę Tuszetii. Nasz cel to pastwiska w pobliżu domu Strażników Parku Narodowego, gdzie konie spędzą noc. My wsiadamy w samochód terenowy i jedziemy do Omalo, gdzie spędzimy noc.
Dzień 4 Droga na pastwiska

Tego dnia czeka nas znowu długa droga przez góry. Wcześnie rano wracamy samochodem do miejsca, gdzie nocowały konie. Nad nami wznosi się wysoko w niebo ściana Kaukazu. Szlak zaczyna powoli opadać, podążamy wąwozami i wzdłuż szumiącej rzeki. Tempo jest szybkie, dużo galopujemy. Po południu doprowadzamy stado do celu, czyli na pastwiska w sercu Tuszetii. Wieczorem udajemy się na zasłużony odpoczynek w guesthousie.
Dzień 5 Granica z Dagestanem

Rozpoczynamy konno penetrować magiczną Tuszetię! Tego dnia wyruszamy do Shenako, gdzie obejrzymy XIX-wieczny kościółek. Następnie skierujemy się do Diklo i staniemy na granicy z Dagestanem, skąd widać trzy przygraniczne wioski, po drugiej stronie przepaści. Do Omalo wrócimy solidnie po południu.
Dzień 6 Kamienne wieże

Rankiem ruszamy na północ. Nasz cel to jedna z najsłynniejszych wiosek Tuszetii, czyli Dartlo. Droga jest bardzo malownicza, wiedzie przez las i doliną. Będzie okazja przekroczyć rzekę. Popas zaplanowany jest w Dartlo, w cieniu historycznych kamiennych wież oraz ruin kościoła. Po zjedzeniu zapasów możemy zapuścić się labirynt wąskich uliczek między starymi domami z łupków oraz obejrzeć kamienny krąg (zwyczajowo kobietom wstęp wzbroniony!). Po południu zawracamy wzdłuż rzeki i kierujemy się z powrotem do Omalo.
Dzień 7 Szafirowe jezioro

Rano dosiadamy koni ostatni raz. Ruszamy na południe, mijamy Dolne Omalo i wkraczamy na piaszczystą drogę wijącą się serpentynami nad przepaścią. W dole nad rzeką wznoszą się kamienne wieże o krwawej historii. Przewodnik opowie nam o dziejach dawnych górali, rodowych zemstach i lokalnych wojnach. Następnie zjeżdżamy z drogi na wąską ścieżkę pnącą się do góry. Naszym celem są rozległe połoniny, a w ich sercu małe jeziorko zwane Oreti. Nad jego brzegiem zjemy lunch i odpoczniemy, a potem ruszymy w drogę powrotną. Do Omalo dojedziemy żwawym galopem.
Dzień 8 Z powrotem do Tbilisi

Tego dnia żegnamy się z majestatycznym Kaukazem. Wsiadamy do samochodów terenowych i wyruszamy do Tbilisi. Czeka nas długa droga, do miasta dotrzemy po południu. Po zakwaterowaniu w hotelu można odpocząć, pozwiedzać, a wieczorem udać się do centrum miasta na spacer i kolację.
Dzień 9 Do domu

Opuszczamy Gruzję. Każdy zostanie odwieziony na lotnisko.

Przewodnik może zmodyfikować trasę w zależności od warunków pogodowych oraz umiejętności jeździeckich grupy.

W Tbilisi zatrzymujemy się w hotelu o europejskim standardzie. W Omalo i w Alvani noce spędzamy w lokalnych domach gościnnych, gdzie warunki są całkiem dobre: mamy dostęp do ciepłej wody i do elektryczności. Pokoje są 2-, 3- i 4-osobowe. Dopłata do pokoju jednoosobowego w hotelu wynosi 70 GEL (płatne na miejscu), a w domach gościnnych – 50 GEL (płatne na miejscu), i wymaga wcześniejszego ustalenia.

W Tbilisi śniadania jemy w hotelu (drugiego oraz ostatniego dnia), a pozostałe posiłki (zwykle są to 2 kolacje) należy kupić na własną rękę. W Omalo i w Alvani, a także podczas przepędu stada natomiast zapewnione jest pełne wyżywienie.

Posiłki w Tuszetii to tradycyjne potrawy, typowo pasterskie: głównie warzywa, baranina i lokalne sery pod każdą postacią. Napoje to – oprócz krystalicznie czystej wody – ziołowe herbaty, wino i czacza. W Tbilisi natomiast dostępne są restauracje serwujące dania z całego świata.

Sprzęt jeździecki

Używamy typowych siodeł kaukaskich. Budową i wyglądem różnią się zdecydowanie od siodeł angielskich i westernowych. Stalowe łęki osadzone są na drewnianych ławkach. Na to nakłada się dość grubą, miękką, skórzaną poduszkę. W miejscu przytrzymuje ją pas, najczęściej sznurkowy, który jednocześnie służy za popręg. Dodatkowo stosuje się podogonie i – przeważnie – napierśnik.
Gruzińskie siodła są bardzo wygodne. Każdy, kto pojeździł w nich kilka dni, wspaniale je wspomina.

W Tuszetii korzysta się raczej z krótkich puślisk (Gruzini mają specyficzny dosiad: nogi z przodu, kolana wysoko), strzemiona są szerokie i spokojnie mieszczą się w nich buty trekkingowe. Ogłowie jest skonstruowane tradycyjnie, jedynie za wodze często służy parciana taśma lub sznur. Używamy wędzidła.

Każdy jeździec ma do dyspozycji małe sakwy na butelkę wody czy inne podręczne przedmioty. Rzeczy cenne (dokumenty, telefon) należy wozić z szczelnie zamkniętej nerce u pasa.

Kaukaski rząd jeździecki często budzi wątpliwości swoim surowym wyglądem, ale w praktyce jest całkiem wygodny. Wysokie łęki stabilizują jeźdźca w trudnym górskim terenie, a poduszka amortyzuje wstrząsy. Bardzo łatwo jest także troczyć bagaże.

Co należy zabrać?

Właściwy przepęd stada zajmuje 2 dni. W tym czasie wspiera nas samochód 4×4, który wiezie nasze bagaże oraz zaopatrzenie. W Tuszetii natomiast wszystkie noce spędzamy w Omalo, w ciągu dnia jeździmy na lekko i zabieramy tylko niezbędne rzeczy. Nie ma limitu wagowego, ale zalecamy jeźdźcom umiar przy pakowaniu. Torba czy plecak na wszelki wypadek powinny być wodoodporne.