Śladami Czyngis-chana + Festiwal Naadam

Po śniadaniu wsiadamy do samochodów terenowych. Podróż zajmie około 5 godzin, po drodze zatrzymamy się na lunch w lokalnej restauracji. Po południu docieramy do Karakorum, stolicy Imperium Mongolskiego, założonej jako obóz wojenny przez Czyngis-chana w 1220 roku. Cały obiekt wpisany jest na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Zwiedzamy także największą i jedną z najstarszych świątyni buddyjskich w Mongolii, czyli Erdenedzuu chijd, wybudowaną w XVI wieku. Teren klasztoru otacza 108 świętych stup, symbolizujących oświecenie. Nocujemy w pobliżu Karakorum, w bardzo komfortowych gerach wybudowanych w stylu Uyanga. Śpimy w łóżkach, mamy dostęp do gorącego prysznica, toalety i… pralki. Wokół gerów rozciąga się ogród założony w ramach projektu ekologicznego, mającego na celu ochronę lokalnych gatunków roślin jadanych i ozdobnych.

Rano żegnamy się z Karakorum i wyruszamy konno do przepięknej Doliny Orchon, wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa Naturalnego UNESCO. Tego dnia spędzimy w siodle około 6,5 godziny, mamy do przejechania 42 km. Zmierzamy przed siebie wzdłuż rzeki, podziwiamy wszechobecne zielone pastwiska i obozowiska koczujących pasterzy. W połowie dnia zatrzymamy się na popas. Będzie okazja podziwiać lokalną ludność przy codziennych zajęciach. Po południu dojeżdżamy do Khujirt słynnego z gorących źródeł. W okolicy wznosi się wiele klasztorów buddyjskich, warto też wiedzieć, że na pobliskich terenach mieściła się stolica Kaganatu Ujgurskiego z VIII i IX wieku. Zatrzymujemy się na noc w otoczeniu natury, nocleg w namiotach.

Tego dnia grupa ma przed sobą około 5 godzin w siodle i dystans 35 km do pokonania. Ruszamy do Uurt leżącego u stóp majestatycznego pasma górskiego Changaj. Nasza droga prowadzi przez żyzny step, mijamy liczne stada koni, jaków, owiec i kóz. Nie ma tutaj płotów, zwierzęta korzystają z wolności i otwartej przestrzeni. Popasamy na zielonej trawie, a po południu docieramy do osady w Uurt. Nocleg w namiotach.

Po śniadaniu ruszamy w tajgę. Szlak prowadzi nas wzdłuż pasma górskiego aż do siedemnastowiecznego klasztoru buddyjskiego Tövkhön. To tutaj Öndör gegeen Dzanabadzar, czyli jeden z najważniejszych przywódców duchowych w historii kraju i pierwszy dżawdzandamba (zwierzchnik buddyzmu tybetańskiego w Mongolii), stworzył  pismo sojombo służące do zapisu języka mongolskiego. Według legendy Dzanabadzar miał zobaczyć na niebie świetliste znaki, zapisać je i następnie zmienić je w alfabet. Budynki klasztorne mieszczą się na wysokości 2312 m n.p.m. i rozciąga się z niego wspaniała panorama na Changaj. Wieczorem wracamy ponownie do naszego obozowiska.

Po wczesnym śniadaniu wyruszamy w dalszą drogę. Przed sobą mamy najdłuższy odcinek jazdy na rajdzie, czyli 50 km. Pokonamy go w około 7 godzin, po drodze zatrzymamy się na popas. Nasz cel to autentyczna pasterska osada w sercu Doliny Orchon, gdzie na krótki moment staniemy się członkami lokalnej rodziny. Będziemy uczestniczyć w codziennych czynnościach, takich jak dojenie zwierząt, wyrób nabiału, zbiórka i rąbanie drewna. Będzie okazja do zabawy z dziećmi, nauczymy się także mongolskiej gry w kostki, czyli Shagai. Nocujemy w czteroosobowych gerach należących do rodziny, na kolację jemy tradycyjne potrawy przygotowane przez gospodynię.

Szlak prowadzi nas najpierw pod zapierający dech w piersiach wodospad Ulaan Tsutgalaan. Jego powstanie datuje się na ponad 20 tysięcy lat temu, przyczyną były wybuch wulkanu i trzęsienie ziemi. Woda spada tutaj z ponad 16 metrów wprost na czarne skały. Jeśli świeci słońce to u podnóża wodospadu często tworzą się małe tęcze. Następnie wyruszamy do Parku Narodowego Naiman Nuur, zwanego też Krainą Ośmiu Jezior. Zobaczymy szarotkę alpejską porastającą zbocza gór w cieniu iglastego lasu. Dystans tego dnia wynosi 37 km, co zajmie nam około 5,5 godziny. Nocleg zaplanowany jest w gerach na skraju tajgi.

Po śniadaniu opuszczamy jurty i wjeżdżamy w objęcia Changaju. Tego ranka dołączają do nas juczne jaki, ponieważ okolica jest nieprzejezdna dla samochodu. Krajobraz zmienia się na typowo górski. Ścieżka prowadzi nas przez zagajniki wybujałych modrzewi i sosny, wzdłuż obsypanych kwieciem zboczy porośniętych dziką różą i górskimi kwiatami. Napotkamy agrest, jałowiec i dziką cebulę. Zobaczymy lazurowe jeziora górskie Bugat i Shireet. Popasamy w otoczeniu natury. Dzienny dystans wynosi 30 km, przewidziany czas jazdy to 5 godzin. Nocleg zaplanowany jest w namiotach.

Tego dnia zataczamy pętlę i docieramy ponownie nad błękitne Shireet, tym razem na przeciwległy brzeg. Popasamy w lesie. Dalej szlak prowadzi obok kolejnych dwóch górskich jezior, by wreszcie dotrzeć na urwistą przełęcz Bayarag. Po drugiej stronie wita nas wspaniała panorama gór. Zjeżdżamy w dół aż nad wzburzone wody górskiej rzeki Shuranga, gdzie zaplanowany jest biwak. Tego dnia nocujemy w namiotach.

Po śniadaniu na łonie natury, wskakujemy na konie i ruszamy wzdłuż rzeki. To ostatni pełny dzień jazdy konnej i jednocześnie ostatni dzień ze zwierzętami jucznymi, planujemy pokonać 35 km w około 6 godzin. Napotykamy kolejne zagubione w górach jezioro o nazwie Bayan. Jego brzegi to siedlisko licznych gatunków ptaków, można zobaczyć tutaj między innymi żurawie i dzikie kaczki. Po popasie zjeżdżamy z gór z powrotem na ciągnący się po horyzont step, usiany gdzieniegdzie białymi plamkami jurt. Wieczorem dojeżdżamy do lokalnej rodziny, nocujemy w gerach. W ramach kolacji zaplanowany jest Khorkhog.

Rano żegnamy się z rodziną pasterzy i wyruszamy na wschód. Mamy do pokonania 240 km, w tym większość samochodami 4×4. Zatrzymamy się w pobliżu Khogno Khan, aby podziwiać niezwykłe granitowe formacje. Warto dodać, że sama góra Khogno Khan od czasów prehistorycznych uznawana jest za świętą, do dzisiaj odbywają się tam ceremonie ofiarowania. W połowie dnia zaplanowany jest lunch w lokalnej restauracji. Następnie wyruszamy do Erdene Khambiin Khiid, gdzie mieści się XVII-wieczny klasztor ufundowany przez Dzanabadzara i wzniesiony na cześć jego dawnego nauczyciela, mnicha Erdene. Dzisiaj klasztor jest zamknięty, ale miejsce należy do urokliwych. Tutaj dosiadamy ostatni raz koni mongolskich, w siodle spędzimy około 2 godzin. Po południu docieramy do Elsen Tasarkhai, zwanego też Małą Gobi. To pasmo piaszczystych wydm ciągnące się przez około 80 km. Jeśli będą chętni możemy zorganizować godzinną przejażdżkę na wielbłądach dwugarbnych. Nocujemy w pobliżu, w niezwykle malowniczym zakątku. Tym razem zakwaterowani jesteśmy nie w gerach, a w… ekologicznych, drewnianych tipi. Do naszej dyspozycji są prysznice i toalety.

Po śniadaniu ostatni raz spoglądamy na zielony step, a następnie wsiadamy do samochodów i wyruszamy w drogę powrotną do Ułan Bator. Przejazd zajmie nam około 4,5 godziny. Lunch jemy po drodze, złożony z prowiantu zabranego ze sobą rano. Po dojechaniu na miejsce meldujemy się w hotelu, reszta dnia to czas wolny. Możemy wybrać się wspólnie na poszukiwanie pamiątek. Kolację jemy w mieście, w dowolnie wybranej restauracji. Nocleg w hotelu.

Festiwal Naadam jest największym i najbardziej radosnym świętem dla Mongołów. Odbywa się co roku i przypada na wczesne lato. Festiwal wywodzi się z epoki imperium Khunnu i pierwotnie był organizowany jako zawody mające na celu sprawdzenie umiejętności mongolskich wojowników między plemionami. Festiwal obejmuje „Trzy męskie sporty”: zapasy, wyścigi konne i łucznictwo. Podczas naszej wyprawy będziemy mogli podziwiać barwne widowisko, które zostało zorganizowane z okazji ceremonii otwarcia festiwalu. Zobaczymy początek mongolskich zawodów zapaśniczych, a także zawody łucznicze i strzelanie do kości skokowej. Nocujemy ponownie w hotelu.

To dzień powrotu do Polski. Całą grupa zostanie odwieziona na lotnisko.