Wielki Kaukaz / wersja długa

Zaraz po śniadaniu pod hotel w Tbilisi przyjeżdża bus, który zabiera grupę na północny wschód, do Kvemo Alvani. Przejazd zajmuje około 2 godzin. Następnie przesiadamy się do samochodów terenowych i wyruszamy do Górnego Omalo. Dystans wynosi około 70 km, ale na jego pokonanie potrzeba około 4-5 godzin. Trasa wiedzie przez Kaukaz i Przełęcz Abano (2836 m.n.p.m.). Jest to jedna z najbardziej niebezpiecznych, ale także najbardziej malowniczych dróg świata. Późnym popołudniem docieramy do celu, gdzie czeka na nas biesiada.

Rano poznajemy konie, przytraczamy bagaże do siodeł i wyruszamy w trasę. Najpierw jedziemy w kierunku Shenako, małej wioski z malowniczym starym kościołem. Droga jest szeroka i niezbyt stroma, to dobre miejsce, aby wypróbować konie. Po południu docieramy do ruin starego Diklo. Po drugiej stronie doliny rozciąga się już Dagestan. Pomiędzy – ziemia niczyja.

Tego dnia musimy pokonać grzbiet górski. Droga jest malownicza, choć dość trudna. Kawałeczek trasy, w dół, leśnymi ścieżkami, pokonamy pieszo, prowadząc nasze konie. Na dole zrobimy przerwę na lunch, a potem wskoczymy na konie i ruszymy w dalszą drogę. Naszym celem jest Dartlo, jedna z najpiękniejszych wiosek w Tuszetii.

Z Dartlo wyruszamy na zachód. Droga jest szeroka, ubita, wiedzie brzegiem rzeki – idealnie nadaje się do galopów. Po drodze kilkukrotnie napotkamy wysokie, kamienne wieże, które dawniej służyły do przesyłania sygnałów ogniowych. Do Girevi docieramy po południu, gdzie rozgościmy się w miejscowym guesthousie.

Ruszamy na w kierunku przełęczy Nakaicho. To jeden z najwyższych punktów na całej trasie, z którego można podziwiać urok Kaukazu. Po drugiej stronie oddalamy się od szlaków opisanych na mapach turystycznych i zagłębiamy w bezdroża Tuszetii. Tego dnia dotrzemy do Jvarboseli, gdzie zostaniemy na kolację i nocleg w guesthousie, z którego rozciąga się przepiękny widok na rzekę.

Przedzieramy się przez bezdroża. Konie chętnie korzystają ze ścieżek wydeptanych przez pasterzy. Turystów właściwie się tutaj nie spotyka. Zamiast tego przy sprzyjających warunkach pogodowych można podziwiać orły. Szlak wiedzie powyżej linii ich gniazd. Po południu docieramy w okolice Vestomty, gdzie zostaniemy na noc.

Po śniadaniu dosiadamy naszych koni, opuszczamy Vestomtę i ruszamy w dalszą część drogi. Będzie okazja pogalopować jednocześnie podziwiając wspaniałe widoki. Powoli wrócimy w miejsca, gdzie widać cywilizację, a po południu dotrzemy do naszego celu, wsi Shtrolta, gdzie czeka na nas kolacja i nocleg.

Przed nami dość intensywny dzień. Ruszamy górskimi ścieżkami w jedno z najładniejszych miejsc w Tuszetii – nad Jezioro Oreti. Trasa raz pnie się w górę, raz wypłaszcza, aby wyprowadzić nas na równinę, gdzie znajduje się maleńkie jeziorko. Tam zatrzymamy się na popas aby odpocząć i podziwiać widok na łańcuchy górskie Kaukazu. W oddali widać również Omalo, do którego zmierzamy tego dnia. W drodze powrotnej część trasy, stromy zjazd w lesie, pokonamy pieszo, prowadząc konie. Po wyjściu ze spadzistego lasu wskoczymy w siodła i ruszymy galopem do Omalo, gdzie czeka na nas kolacja i nocleg.

Tego dnia bagaże zostają w guesthousie, a my wyruszamy ”na lekko”. Naszym głównym celem jest Przełęcz Sakheo, najwyżej położony punkt na naszej trasie (3000 m. n.p.m.). Czeka nas trochę konnej wspinaczki i przejazd górskim grzbietem. Wąską ścieżkę otacza ciekawa roślinność, ale najwięcej uwagi przykuwa widok na Kaukaz i majaczące w dole wsie. Na przełęczy zatrzymamy się na popas, a następnie ruszymy w dół, ku drodze. Przez chwilę poprowadzimy nasze konie aby odsapnęły. Następnie wskoczymy znów w siodła i ruszymy lokalną drogą do naszej bazy w Omalo, gdzie wieczorem odbędzie się ostatnia, pożegnalna kolacja w Tuszetii.

Po śniadaniu wsiadamy do samochodów terenowych i jedziemy z powrotem do Tbilisi. Można odpocząć, a wieczorem udać się do centrum miasta na spacer i kolację.

Opuszczamy Gruzję. Każdy zostanie odwieziony na lotnisko.